کوتاه‌سخنی از اَبَر‌قدرت جهان باستان (از نوشته‌های بلاگ پیشین من :تازی ستیز آریایی)

   

بایسته است از حکومتی سخن گویم که ایران را سرور جهان گردانید ، تازش‌ها و لشگرکشی‌های پایان ناپذیر و سهمگین رومیان را پس زد و شكست‌هاي بسيار سنگيني بر آنها وارد آورد، دیوار جانداراش که ارتش یک‌پارچه و نیرومند ساسانی بود، با آن دلاورمردان در مرزها جان می‌فشاند تا ایران‌زمین را از گزند وحشیان مغول-ترک ، تازی ،رومی و هر انیرانی دیگری برهاند.... حس میهن‌پرستیِ ایرانیان را سازمان داد و از نژاده‌گان و نخبه‌گان ایران‌زمین نیرویی ساخت كه امپراتوران روم در پس دیوارهای سطبر و کوه مانند خود از آن می‌هراسیدند ، تازش پیش‌گیرانه‌ی ایرانیان به خاک امپراتوری روم در زمان شاهنشاه خسروپرویز تمام سرزمین‌های آسيايي و خاور آفريقا را از چنگال این اهریمن بزرگ باختر زمین برون آورد و چه بسا اگر ایرانیان می‌توانستند با یک نیروی دریایی نیرومند از بسفور بگذرند، تختگاه روم خاوری نیز به دست دلاوران ایران‌زمین گشوده می‌شد.
 

 شاهنشاهی ساسانی، دانشمندان بسياري را پروراند و كتاب‌ها و دانش‌های بسياري را گردآوری کرده و در هم آمیخت. آزادي دانش و آزادي اندیشه را تا به‌جایی پیش برد كه دانشمندان و فلاسفه‌ي یونانی از امپراتوري روم خاوری به شاهنشاهی ايران پناه مي‌بردند تا به دور از نادانی رومیان که به دلیل حکومت دینی-مسیحی خود با اندیشه‌های فلسفی یونان به ستیز برخواسته بودند، در دانشگاه بزرگ گُندي‌شاپور به دانش‌اندوزی بپردازند. پادشاهان ساسانی قدرت را نه برای خود، بلکه بهر میهن و هم‌نژادان خود می‌خواستند. بر همین روال یک شاهنشاه ساسانی پیدا نشد که چون واپس‌گرایان سامی و خون‌ریزان رومی و یونانی خود را پیامبر و یا خدا و یا خدازاده بخواند. (همانند اسکندر مقدونی که مدعی شد زئوس خدای خدایان با مادرش آمیخته و او نتیجه این هم‌آغوشیست )، شاهنشاهان ساساني خود را چون پدر مردم مي‌دانستند و به فرزندان میهن خود مهر می‌ورزیدند. در زمان شاپور ساسانی قدرت نظامي و فرهنگي ايران چنان به اوج رسید كه تا آن روزگار ديده نشده بود، لشكريان روم در هم شكستند و در مرزهاي ايران پيروزي هاي بزرگي کارنامه ارتش ایران را زینت بخشید. اين پیشرفت‌های شگفت‌آور شاهنشاه را به گفتار این سخن برانگیزاند که بگوید : « شمشیرهایمان مرزها را می‌گشاید،دانشمان مغزها را می‌شکافد و فرهنگمان دل ها را می‌نوردد.... »
 

 و به‌راستي این‌چنين بود، ارتش ایران كه از جوانان دلاور و نژاده گرد‌آوری شده بود، آماده بود تا هر گونه تازش بيگانگان را در هم بشكند و به کشورگشایی هم بپردازد، آوازه‌ی دانشگاه بزرگ گُندی‌شاپور هم در جهان پيچيده بود. افزون بر این دانشمندان بسياري وجود داشتند كه اگر ما امروز نامي از آنها نمي‌دانيم، تنها و تنها به اين دليل است كه در یورش وحشيانه‌ي تازيان كتاب‌ها و کتاب‌خانه‌های بی‌شماری در ايران‌زمین نابود شد. در گذشته كتاب به شكل امروز نبود و چاپخانه‌اي هم وجود نداشت تا به آسود‌ه‌گی بتوان يك كتاب را كپي كرد و انتشار داد، كتاب‌ها همه‌گی دست‌نويس بودند و از كتاب‌هاي مشهور جز چند نسخه وجود نداشت. اين بود كه با نابودي آن چند نسخه كل كتاب از بين مي‌رفت. دو سیل ویران‌گر و تمدن‌ستیز سامی و مغول کشورمان را در هم کوبید، کشورهایی بودند که تنها با یک هجوم بیگانه در هم شکسته و به نیستی رفتند، ولی ما همچنان سرافراز مانده‌ایم و این همه کشتارگری ها و ویران گری ها کمر ملتمان را نشکسته است و این گواهی بر خون برتر ماست.

مارسلینوس مورخ و افسر رومی که در جنگ‌های رومیان و ایرانیان شرکت داشته ، در خاطراتش در مورد ایرانیان آنها را "دلیرترین اقوام روی زمین" می خواند.
 

میهن‌فروشان و خیانت‌پیشگان هم‌واره برآنند تا ایرانیان را نسبت به گذشته‌ی باستانی خوییش بدبین ساخته و هویت ملی-نژادی آنان را با این‌گونه اندیشه‌های ناپاک ، مغشوش سازند. بر همین اساس این میهن‌فروشان درونی از ساسانیان به عنوان افرادی ستم‌گر و وحشی سخن می گویند و بدین صورت می‌خواهند تازیان خونریز را ناجی مردم ایران نام گذارند. حال آن‌که کشتارهای ددمنشانه‌ی تازیان و ویرانگری‌های آنها بر هیچ کسی پوشیده نیست و خود مورخان عرب و مسلمان این دیوخویی ها را پذیرفته‌اند و با افتخار از آن یاد کرده‌اند، چرا که ایرانیان یکتاپرست را "کافر" خوانده و از این روی از ویرانی شهرهایشان و کشتار مردمانشان خرسند بودند.
 

این نوشتار کوتاه، آغازی بر دیگر نوشتارهایی است که در آینده‌ی نزدیک پیرامون این حکومت نیرومند و پرافتخار خواهم نوشت... باشد که ایرانیان چهره راستین این شاهنشاهی را به چشم ببینند و بدانند که در دوران باستان ، این مردم ما بودند که توانستند بر جهان سروری یافته و حکومت کنند و چون ما هم بازماندگان همان مردم با همان ویژگی ها هستیم، بدون تردید ما نیز خواهیم توانست.

جاوید ایران!