تعصب بر "خاک" و "خون"

با درود؛

به تازگی دیده شده که برخی از میهن‌پرست نمایان ژست روشن‌فکری گرفته و ابتدایی ترین مراحل سره‌نویسی را نیز به کناری نهاده‌اند. برای نمونه به کار‌گیری واژه‌ی "درود" را نشانه‌ی تعصّب و نادانی دانسته و با طرح سفسطه‌هایی ناشیانه و مسائلی چون برابری و آزاداندیشی و بی تعصّبی ایرانیان باستان، برآنند تا کار ننگین خویش را به گونه‌ای توجیه کرده و بر دیگر ایرانیان میهن‌پرست و دلاور، انگ کورتعصّبی بزنند. ما هیچ‌گاه نمی‌گوییم که سره‌نویسی یک "باید" است و هرکه چنین نکند، میهن‌پرست نیست. ولی ما ایران‌پرستان دست‌ِکم می‌توانیم نوشته‌ی خود را با یک واژه‌ی ایرانی آغازیده و با واژه‌ی ایرانی دیگری به پایان ببریم. یکی از دوستان در یکی از تالارهای انگلیسی زبان یک ایرانی دیگر را دیده بود و در جستار مورد نظر با او به زبان پارسی سخن گفته بود، ولی این گفتگو با واژه هایی چون "سلام" آغاز گشته بود. انیرانیان از متن گفتگو چیزی نفهمیده بودند، ولی واژه‌ی "سلام" را دریافته بودند و یک شخص فرانسوی گفته بود : « ما نمی‌دانستیم در ایران هم به زبان عربی سخن می‌گویند »... این‌ها همگی جزئی از مسائلیست که سبب شده جهانیان، به مردم ایران‌زمین هم‌چون اعراب بنگرند و تفاوت و مرزی میان ما و تازیان قائل نشوند. 

دوستان زیادی را دیده‌ام که مدّت‌ها از واژه‌ی "درود" بهره می‌جسته اند، ولی امروزه واژه‌ی "سلام" را به‌کار می‌برند تا ژست روشن‌فکری بگیرند و خود را آزاداندیش و دارای فکر باز نشان بدهند. چنین افرادی در خور نکوهش‌اند. ما با افتخار می‌گوییم که به روی ایران‌زمین تعصّب داریم. از این روی نه با حرامیان جدایی‌خواه به پای میز مذاکره خواهیم نشست و نه با چپ‌گرایان دیوخوی و نه لیبرال‌های کژاندیش، مسالمت‌جوی و تسیلم‌شونده. از همین روست که گفتگو با حرامیانی که با میهن‌پرستی دشمنی می‌ورزند، هیچ‌گونه سودی نخواهد داشت. این‌ها از آن‌دسته افرادی هستند که اگر اَرتشی بیگانه بر خاک مقدّس ایران بتازد، جانب بیگانگان را می‌گیرند. پاسخ ما به آنها تنها گرز و نیزه و شمشیر است و از این روی با گرز گران جمجمه‌شان را در هم خواهیم کوفت و با نیزه‌هایمان‌ قلب‌های نفرت‌انگیزشان را سوراخ خواهیم کرد و با شمشیرهایمان  رگ و ریشه‌ی انیرانی‌شان را خواهیم درید و به زندگی ننگین‌ِشان پایان خواهیم داد تا ایران‌زمین را از ننگ وجود چنین حرامیانی پاک سازیم... آری. این پاسخ ما به آنهاست و به روز خودش چنان کشتاری از خائنین خواهیم کرد که تاریخ به یاد نداشته باشد و درسی برای آیندگان باشد تا بدانند سزای خائن به میهن کشتن اوست و بس. چه اگر چنین نشود، همان خائن  زمینه‌ای خواهد شد بر کشتار هزاران ایرانی نژاده و ای بسا نابودی ایران ،فرهنگ ایران و  روح و زبان ایران‌زمین....دیگران هرچه می‌خواهند بگویند که سخن آنها را نزد ما ارزشی نیست. ما تنها هدف خود را می‌نگریم و بس و با گام‌های نیرومند و استوار به سوی هدف ورجاندمان به‌پیش خواهیم راند و در این میان هرآن‌که را که در برابرمان بایستد و با آرمان‌مان به مخالفت برخیزد، زیر پوتین‌هایمان له خواهیم کرد و همچنان نیرومند، پرغرور و گستاخ به پیش خواهیم راند.

پاینده  ایران

کوبنده کاویان!